ამელი ნოტომის ნაწარმოებებს მძაფრი და ორიგინალური სიუჟეტი ახასიათებს,
შეიძლება დაგაფიქროთ, რომ ის, რაც აქამდე მორალი გეგონათ, რაღაც ვითარებაში
ამორალურია... თითქოს ვერ გებულობ, წიგნის გმირები უნდა გძულდეს თუ უნდა
უთანაგრძნო... ხანდახან სიუჟეტი იმდენად უცნაურია, რომ მოუთმენლად ელოდები კვანძის
გახსნას და კითხვას რამდენიმე საათში ამთავრებ.... ამელის წიგნებში
არ არის ბევრი ბრძნული და რთული ფრაზა, მაგრამ საოცრად თამაშობს ემოციებზე... შეუძლია
დაგაბნიოს, გაგაოცოს, დაგაფიქროს, იმედი გაგიცრუოს, გაგაბრაზოს....
როცა ამელის სამი წიგნი აღმოვაჩინე წიგნების
თაროზე, ვიფიქრე, რომლით დავიწყო–მეთქი, „მერკურის“ შესახებ იქამდეც მქონდა
გაგონილი და მისგან შოკის მოგვრას ველოდი, მაგრამ გადავწყვიტე ჯერ სხვა ნაწარმოებს
გავცნობოდი და ზოგადი წარმოდგენა შემექმნა მწერალზე. პირველი „შეყვარებულის
ამხედრება“ იყო... დიდი შთაბეჭდილება ვერ მოახდინა, მაგრამ ბავშვობა გამახსენა,
ძველი მეგობრები... ბავშვურმა ქმედებებმა ცოტა გამამხიარულლა კიდეც..... მოკლედ, ამ
წიგნზე ფიქრით გონება დიდად არ შემიწუხებიაა რადგან წინ „მერკური“ მელოდა....
მელოდა .... მელოდა.. და მელოდა ... ბოლო გვერდზე ისე აღმოვჩნდი, რომ 3 საათის განმავლობაში ასე ვთქვათ წიგნის კითხვის
პარალელურად გონებაში ფილმს ვუყურებდი, რომელიც თითქოს ოდესღაც მენახა... (ასეთი
შეგრძნება ამელის სხვა ნაწარმოებების კითხვისასაც გამიჩნდა)... ამ
კუნძულზე რომ იცხოვრო, რამე უნდა გქონდეს დასამალი. დარწმუნებული ვარ, მოხუცს
საიდუმლო აქვს... დასაწყისიც
ისევე მძაფრია, როგორც მთელი სიუჟეტი, რომელიც დიალოგებით ვითარდება...
რომანში არის ერთი „არაჩვეულებრივი“ პერსონაჟი
(აზელი), ერთი „გმირი“ (ფრანსუაზა) ვინც საბოლოო განაჩენს გამოუტანს „ბოროტს“(კაპიტანომერ
ლონკურს) და გადაარჩენს „არაჩვეულებრივს“ და საკუთარ თავს. კუნძულზე ისეთი ამბები
ვითარდება, რომ ..... (უნდა წაიკითხოთ :), განსაკუთრებით მაშინ, თუ ამელი ჯერ არ გადაგიშლიათ ).
კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი რამ, რაც „მერკურში“
პირველად შემხვდა, არის ორი დასასრული... ცოტა არ იყოს იმედი გამიცრუა ამ ფაქტმა, (ასეთი
ჟანრის წიგნებთან ალტერნატივები არ მიყვარს...) პირველი დასასრული მომეწონა, ასე
ვთქვათ ყველაფერს ნათელი მოეფინა, ჰეფიენდი შედგა და მკითხველმაც ამოისუნთქა....
მაგრამ ...
მეორე დასასრული დაგაფიქრებს იდეალური გმირის "მორალურობაზე" „არაჩვეულებრივი“
გმირის მიმართ.... აქ ისეთი ჰეფიენდი არ არის, როგორიც პირველ დასასრულში...
ბევრი ვიფიქრე იმაზე, თუ რომელი დასასრული იყო უკეთესი
და მანამ ვერ მოვიფიქრე, სამან „მერკური“ სამჯერ არ გადავიკითხე... და მაინც ვერ
მოვიფიქრე... ჩამოუყალიბებელი დავრჩი... (თუმცა მეორე მაინც უფრო საინტერესო და
განსხვავებული მეჩვენება).
ლამაზ ქალიშვილს რა უნდა დაემართოს იმაზე უკეთესი, ვიდრე ურჩხულს
გადაეყაროს?
ძალიან შემიყვარდა ამელი ნოტომი და ყველაფერი წავიკითხე რაც ქართულად ვიპოვე... მაგრამ ჩემთვის "მერკური" მაინც განსაკუთრებულია....
"მერკური" Facebook–ზე შეგიძლია მოიწონო აქ
2 comments:
არ ვიცოდი მერკურის შესახებ...)))
ძალიან საინტერესოა, ამელის სტილი იგრძნობა)))
Post a Comment